โรคขาอยู่ไม่สุข แม้ว่าการขยับแขนขาจะช่วยบรรเทาผู้ป่วยได้บ้าง แต่การบรรเทานี้เป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น อย่างไรก็ตาม โรคนี้สามารถควบคุมได้ โดยการรักษาความผิดปกติบางอย่าง บ่อยครั้ง การรักษาโรคที่เกี่ยวข้องอื่นๆ เช่น เบาหวาน โรคปลายประสาทอักเสบ จะช่วยบรรเทาอาการหลายอย่างได้อย่างมีนัยสำคัญ ในผู้ป่วยที่มีกลุ่มอาการแต่ไม่ทราบสาเหตุ จุดมุ่งหมายของการรักษาคือเพื่อบรรเทาอาการ

ในผู้ป่วยที่มีอาการเล็กน้อยถึงปานกลาง การป้องกันเป็นสิ่งสำคัญ แพทย์หลายคนแนะนำให้เปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต และกิจกรรมประจำวันเพื่อกำจัดหรือบรรเทาอาการ การลดการบริโภคคาเฟอีน แอลกอฮอล์ และยาสูบสามารถช่วยในเรื่องนี้ได้ บางคนอาจต้องการธาตุเหล็ก โฟเลต และแมกนีเซียมเสริมเมื่อร่างกายขาดสารอาหาร การศึกษายังแสดงให้เห็นว่าการรักษารูปแบบการนอนหลับที่ดีสามารถช่วยลดอาการได้

บางคนเนื่องจากพวกเขาคิดว่า อาการของโรคจะลดลงในตอนเช้า จึงปรับเปลี่ยนรูปแบบการนอนของพวกเขา คนอื่นมีอาการดีขึ้นหลังจากเริ่มโปรแกรมการออกกำลังกายเป็นประจำ ซึ่งช่วยให้พวกเขาหลับได้ดีขึ้น ในทางกลับกัน การออกกำลังกายมากเกินไปอาจทำให้อาการรุนแรงขึ้นได้ ในบางกรณี นอกจากนี้ ยังสามารถเป็นประโยชน์ อาบน้ำร้อน นวดขา กระติกน้ำร้อนหรือประคบเย็น

ยาบางชนิดสามารถใช้ในการรักษาโรคนี้ได้ สารโดปามีนซึ่งใช้กันอย่างแพร่หลาย ในการรักษาโรคพาร์กินสันได้รับการแสดง เพื่อลดอาการของโรคขาอยู่ไม่สุข และเป็นยาที่เลือกใช้ มีการรายงานผลลัพธ์ที่ดีในระยะสั้น แม้ว่าผู้ป่วยบางรายจะมีอาการดีขึ้นในตอนกลางคืน แต่อาการเดียวกันนี้เริ่มปรากฏขึ้นก่อนหน้านี้

อาจกำหนดให้ยาเบนโซไดอะซีพีนแก่ผู้ป่วย ที่มีอาการเล็กน้อยหรือเป็นพักๆ พวกเขาช่วยให้ผู้ป่วยได้นอนหลับพักผ่อนมากขึ้น แต่ไม่สามารถบรรเทาอาการได้อย่างสมบูรณ์ และอาจทำให้ง่วงนอนในเวลากลางวันได้ เนื่องจากสารเหล่านี้สามารถกระตุ้นหรือทำให้ภาวะหยุดหายใจ ขณะหลับแย่ลงได้ในบางกรณี จึงไม่ควรใช้ในผู้ป่วยที่มีอาการนี้

ในกรณีที่มีอาการรุนแรงขึ้น สามารถใช้โอปิออยด์ได้ เนื่องจากมีคุณสมบัติผ่อนคลายและระงับปวด ผลข้างเคียงรวมถึงอาการวิงเวียนศีรษะ คลื่นไส้ อาเจียนและเสี่ยงต่อการติดยา ในผู้ป่วยบางราย ยากันชักอาจมีประโยชน์ เนื่องจากช่วยลดการรบกวนทางประสาทสัมผัส ผลข้างเคียงคือ วิงเวียน อ่อนเพลีย ง่วงนอน

น่าเสียดายที่ไม่มียาใดได้ผลกับผู้ป่วย โรคขาอยู่ไม่สุข ทุกราย สิ่งที่เป็นประโยชน์สำหรับผู้ป่วยรายใดรายหนึ่งอาจทำให้อาการแย่ลง สำหรับผู้ป่วยรายอื่น นอกจากนี้ยาที่ใช้อยู่เป็นประจำ อาจหมดฤทธิ์ทำให้ต้องเปลี่ยนยาที่ใช้อยู่บ่อยๆ

การวิเคราะห์โรคของผู้ป่วยโรคขาอยู่ไม่สุขเป็นอย่างไร โรคนี้มักจะเป็นโรคที่ไม่มีทางรักษาไปตลอดชีวิต อาการอาจค่อยๆ แย่ลงตามอายุที่มากขึ้น แม้ว่าจะช้ากว่า ในกรณีที่มีกลุ่มอาการที่ไม่สามารถอธิบายได้เมื่อเทียบกับผู้ที่มีอาการป่วยอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง อย่างไรก็ตาม การรักษาที่มีอยู่ในปัจจุบันสามารถควบคุมอาการ ลดอาการและเพิ่มระยะเวลาการนอนหลับพักผ่อนได้ นอกจากนี้ ผู้ป่วยบางรายมีอาการทุเลา คือ ระยะที่อาการลดลงหรือหายไปมาก ซึ่งอาจกินเวลาเป็นวัน สัปดาห์ หรือเป็นเดือน การวินิจฉัยโรคขาอยู่ไม่สุขไม่ได้บ่งชี้ว่าเป็นโรคทางระบบประสาทอื่น

มีการวิจัยอะไรบ้างเพื่อปรับปรุงการรักษาโรคนี้ นักวิจัยของสหรัฐอเมริกาได้ทำการวิจัยเกี่ยวกับบทบาทที่เป็นไปได้ของโดปามีน ในกลุ่มอาการขาอยู่ไม่สุข โดปามีนเป็นสารเคมีที่ทำหน้าที่ส่งสัญญาณ ระหว่างพื้นที่บางส่วนของสมอง ซับสแตนเทีย นิโกรและสเตรีทัม ทำให้เกิดกิจกรรมของกล้ามเนื้อโดยเจตนา นักวิจัยสงสัยว่า การด้อยค่าของเส้นทางการส่งสัญญาณนี้ อาจมีอยู่ในบุคคลที่เป็นโรคนี้ การวิจัยในอนาคตควรให้ข้อมูลใหม่ เกี่ยวกับการเกิดกลุ่มอาการ ซึ่งช่วยให้นักวิจัยสามารถพัฒนาวิธีการรักษาที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น

งานวิจัยอีกชิ้นหนึ่งศึกษาผลกระทบของการทำ pallidotomy ในผู้ป่วยเหล่านี้ ในเทคนิคการผ่าตัดนี้ การส่งเสริมการบาดเจ็บต่อโครงสร้างสมองที่เรียกว่า globus pallidus การศึกษาเมื่อเร็วๆ นี้แสดงให้เห็นว่า ผู้ป่วยโรคพาร์กินสันและกลุ่มอาการขาอยู่ไม่สุขได้รับประโยชน์จากการทำ pallidotomy ซึ่งได้รับการบรรเทาจากความรู้สึกไม่สบายที่เกิดจากโรคนี้ ต้องมีการพัฒนาการศึกษาใหม่ เพื่อพยายามทำซ้ำผลลัพธ์เหล่านี้ในผู้ป่วยรายอื่น

การดูแลส่วนบุคคลที่แนะนำ สำหรับผู้ป่วยที่เป็นโรคนี้คืออะไร การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตที่เรียบง่าย สามารถช่วยบรรเทาอาการกลุ่มอาการขาอยู่ไม่สุขได้ คำแนะนำเหล่านี้ ช่วยลดกิจกรรมพิเศษในรยางค์ล่างของคุณ การใช้ยาแก้ปวด ในกรณีที่อาการไม่รุนแรง การใช้ยาแก้ปวดทั่วไป สามารถช่วยบรรเทาอาการได้ การอาบน้ำและการนวด การอาบน้ำร้อนที่เกี่ยวข้องกับการนวดขาช่วยผ่อนคลายกล้ามเนื้อ

การประคบกระเป๋าน้ำร้อน หรือประคบเย็น การใช้อย่างใดอย่างหนึ่ง หรือสลับกันสามารถช่วยลดอาการได้ เทคนิคการผ่อนคลาย เช่น โยคะหรือการทำสมาธิ รักษาสุขอนามัยการนอนที่ดี ความเหนื่อยล้ามีแนวโน้มที่จะทำให้อาการแย่ลง ดังนั้นการใช้โปรแกรมการนอนหลับที่มีคุณภาพจึงเป็นสิ่งสำคัญ

ตามหลักแล้ว ควรรักษาสภาพแวดล้อมที่สงบและสบาย นอนเวลาเดิม ตื่นเวลาเดิม และนอนเป็นเวลาอย่างน้อยหลายชั่วโมง เพื่อให้แน่ใจว่าได้พักผ่อนเพียงพอ การออกกำลังกาย แนะนำให้ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอในระดับปานกลาง หลีกเลี่ยงการฝึกฝนมากเกินไป และดึกเกินไป หลีกเลี่ยงคาเฟอีน แอลกอฮอล์และยาสูบ ตื่นตัวทางจิตใจในตอนกลางคืน เพราะความเบื่อหน่าย และง่วงนอนในช่วงเวลาก่อนเข้านอน อาจทำให้อาการแย่ลงได้

บทความอื่นๆที่น่าสนใจ : ประจำเดือน อธิบายเกี่ยวกับความผิดปกติสำหรับผู้หญิงที่มีประจำเดือน